Syndrom DDA (Dorosłych Dzieci Alkoholików) to ogół pewnych zachowań i sposobów myślenia charakterystyczny dla osób, które dorastały w domu, w którym choć jedno z rodziców nadużywało alkoholu. Statystyki pokazują, że z tym syndromem mierzy się kilka milionów Polaków.
DDA – co to znaczy?
Co to jest syndrom DDA? DDA to skrót od „Dorosłe Dziecko Alkoholika”, którym określa się osobę cierpiącą na rozmaite zaburzenia spowodowane doświadczeniami w dzieciństwie związanymi z nadużywaniem alkoholu przez opiekunów. Istnieje zespół cech charakteryzujących osoby z DDA.
Syndrom DDA – z czego wynika?
Zespół lub też syndrom DDA jest spowodowany traumatycznymi przeżyciami. Osoby dorastające z rodzicem będącym alkoholikiem często mają na swoim koncie wiele trudnych doświadczeń, w tym:
- dorastanie z brakiem wsparcia ze strony matki lub ojca,
- życie w ciągłym napięciu i poczuciu zagrożenia,
- doświadczanie przemocy, również seksualnej,
- konieczność przejęcia niektórych obowiązków rodzica.
O tym, czy dana osoba rzeczywiście cierpi na syndrom DDA decyduje jej przeszłość oraz zdiagnozowane objawy.
DDA – objawy
Jakie cechy może mieć zatem dorosłe dziecko alkoholika? Wśród fizycznych i psychicznych objawów DDA w dorosłym życiu można wymienić:
- odczuwanie ciągłego napięcia emocjonalnego,
- trudności z odprężeniem się i odpoczynkiem,
- lęk przed odrzuceniem ze strony rodziny, przyjaciół,
- trzymanie się pewnych sztywnych schematów myślenia, potrzeba kontroli,
- strach przed nowymi sytuacjami w życiu,
- problemy ze spełnianiem własnych potrzeb,
- trudność w nawiązywaniu bliskich relacji z innymi,
- niska samoocena, surowa samokrytyka,
- zachowania kompulsywne, takie jak perfekcjonizm czy nadmierna dbałość o czystość.
DDA – test
Nie u wszystkich osób, które dorastały w rodzinie z problemem na tle alkoholowym dojdzie do powstania syndromu DDA. W większości takie osoby radzą sobie w życiu dobrze; zwłaszcza w sferze zawodowej. Zauważając u siebie powyższe objawy, warto zdecydować się nie tylko na wizytę u specjalisty, ale również na test. W tym celu wykorzystuje się rozmaite kwestionariusze, na przykład CAST (Children of Alcoholics Screening Test). Pozwala on określić zidentyfikować zachowania charakterystyczne dla osób z syndromem DDA. Dzięki niemu można także zidentyfikować typ osobowości, jaki przejawia osoba z DDA: bohater, kozioł ofiarny, maskotka czy niewidzialne dziecko. Osoby cierpiące na to zaburzenie mogą również zdecydować się na terapię 12 kroków, która pozwala skorygować niewłaściwe sposoby myślenia, schematy zachowań oraz zwalczyć stany lękowe.
Dziecko DDA – jak rozpoznać czy się nim jest?
Z DDA trudno jest „wyrosnąć” samodzielnie. Najczęściej należy przejść odpowiednią drogą, korzystając ze wsparcia bliskich oraz specjalistów. Zauważając cechy DDA w swoim zachowaniu, warto zacząć od wykonania testu, a następnie udać się do terapeuty, aby uzyskać jednoznaczną diagnozę.
DDA – bohater w dorosłym życiu
Osoba z DDA często musiała przejmować rolę rodzica w dzieciństwie. Często dotyczy to najstarszego dziecka, które starało się naprawić sytuację i utrzymać pozory tego, że rodzina funkcjonuje normalnie. Takie zachowania są charakterystyczne dla typu osobowości określanego mianem „dziecięcego bohatera”. W dorosłym życiu takie osoby są często pracoholikami i perfekcjonistami – muszą mieć wszystko pod kontrolą, dlatego nowe sytuacje często wzbudzają w nich strach.
DDA w związku
Związek z osobą cierpiącą na DDA nie należy do najłatwiejszych. Takie osoby mogą mieć problem z wyrażaniem swojej seksualności, zwłaszcza jeśli doświadczyły przemocy seksualnej w dzieciństwie. Wówczas często niezbędna jest współpraca ze specjalistą.
Terapie DDA – kto je prowadzi?
Prowadzeniem terapii dla osób z DDA zajmują się psychoterapeuci oraz psychologowie. To do nich należy się zwrócić w celu uzyskania pomocy.
Jeśli czujesz, że syndrom DDA może dotyczyć Ciebie, skontaktuj się z naszym centrum psychologicznym w Krakowie. W BrainHELP kwestię DDA rozpracowujemy na psychoterapii indywidualnej, która pomaga pacjentom uporać się z niewłaściwymi wzorcami myślenia i działania, a przez to wpływa na znaczną poprawę komfortu ich funkcjonowania w życiu codziennym.
