Joanna Tulik

Jestem psychoterapeutką w trakcie całościowego szkolenia w Szkole Psychoterapii Gestalt w Warszawie. Bliskie są mi główne metody pracy w Gestalcie: opis fenomenologiczny, dialog egzystencjalny, teoria pola, budowanie relacji „ja – ty”.

W pracy z klientem istotna jest dla mnie relacja. Uważam, że to główny czynnik leczący. Bliska jest mi myśl I.Yaloma, iż: ”koncepcje i idee tracą swoją skuteczność, jeśli nie ma bliskiego, pełnego zaufania kontaktu”. Wierzę, że człowiek posiada zdolność do samoregulacji i wystarczające zasoby, aby poradzić sobie w trudnej, kryzysowej sytuacji oraz zadbać o zaspokajanie swoich potrzeb. Pracuję na rzecz poszerzenia świadomości klienta (na temat siebie, uczuć, myśli, sygnałów płynących z ciała) i przywrócenia klientowi odpowiedzialności za swoje życie i stan psychiczny, co prowadzi do zmiany i zmniejszenia cierpienia. Przekonują mnie słowa Pearlsa, że człowiek staje się tym, kim jest, a nie tym, kim chciałby być. Dbam o atmosferę wzajemnego zaufania i szacunku, by klient czuł się bezpieczny i w pełni akceptowany, dzięki temu uczył się akceptacji siebie.

Chętnie wspieram osoby poszukujące dróg samorozwoju w wymiarze funkcjonowania społecznego oraz w obszarze duchowości i wiary.

W przyszłości chciałabym pogłębiać wiedzę i doświadczenie pozwalające mi na pracę z traumą. Taką możliwość widzę w korzystaniu ze szkoleń, konferencji i warsztatów proponowanych przez NEST oraz współpracę z psychoterapeutami pracującymi zgodnie z tym programem terapeutycznym.

Wiedzę i umiejętności w zakresie pomocy osobom w kryzysie i cierpieniu nabywałam w trakcie studiów podyplomowych, konferencji, warsztatów, szkoleń. Dzięki podjętemu wolontariatowi w hospicjum oraz ośrodku dla osób bezdomnych i wykluczonych posiadam doświadczenie pracy terapeutycznej z osobami uzależnionymi, pozbawionymi sensu, w kryzysie, stanach lękowych i z objawami psychosomatycznymi. Swoją pracę poddaję regularnej superwizji.

Moje pierwsze studia to ekonomia. Kilkanaście lat pracowałam w księgowości. Prywatnie jestem mężatką, mamą trójki dzieci, molem książkowym, pasjonatką teatru, gór i różnych form aktywności. Decyzja o zmianie ścieżki zawodowej na psychoterapeutyczną wykluwała się stopniowo w toku rozwoju osobistego i była pomysłem na czerpanie z życia większej satysfakcji oraz uczynienia z pracy nie tylko źródła utrzymania, ale też przestrzeni rozwoju swoich pasji i zainteresowań.